چگونه در ماه مبارك رمضان سفر كنيم تا روزه ي ما باطل نشود؟

به گزارش اخبار استاني؛ به گفته علما ، سفر به ماه رمضان به طور كلي مشكلي ندارد ، اما اگر مي خواهيد از روزه فرار كنيد ، اين يك كلان است. مسافر طبق مرجع تقليد خود مي تواند پس از مديريت سفر خود و بازگشت به خانه ، خسارت را جبران كند.

قبل از رفتن به قوانين سفر ، بهتر است ابتدا بفهميم كه مسافر طبق شرع كيست؟

مسافر كيست؟

اگر شخصي در ماه مبارك سفر كند ، شرايط زير را دارد ، از نظر شرعي ، آن شخص مسافر است و تصميمات فعلي درباره اقدامات او تصميمات مسافر است.

1: كل مسير رفت و برگشت نبايد كمتر از 8 فرسخ باشد كه 43 كيلومتر است كه از مبدا تا مقصد حداقل 21 و نيم كيلومتر است.

2: قبل از شروع سفر ، برنامه ريزي كنيد كه حداقل 8 فرسخ سوار شويد.

3: از تصميم سفر 8 فرسخ قبل از عبور از حد مجاز ، پشيمان نشويد.

4: تا زماني كه او از مسافت شرعي عبور مي كند ، نبايد با رسيدن به سرزمين مادري يا مكاني كه قصد دارد ده روز در آنجا بماند ، سفر وي قطع شود.

5: مسافرت مشكلات مذهبي از جمله قصد انجام كار حرام ندارد.

6: مسافر اصلاً سفر نمي كند ، مانند: عشاير ، ..

7: شغل مسافر مسافرت نيست ، مانند راننده درون شهري يا شغل او در شهر ديگري نيست.

8- براي جلوگيري از حد مجاز ، يعني دوري از وطن يا مكاني كه قصد دارد ده روز يا بيشتر در آن بماند ، تا در شهر اذان نشنود و نبيند. ديوارها. شهر

در گزارش زير ، ما درباره قوانين مسافران و روزه داري در ماه مبارك رمضان از ديدگاه مراجع عظام تقليد بحث خواهيم كرد:

تصميماتي درباره سفر با سرعت زياد از ديدگاه حضرت امام (ره)

1- شماره 1 – مسافرتي كه در سفر دو ركعتي بايد چهار ركعت نماز بخواند ، نبايد روزه بگيرد ، و مسافري كه نماز خود را به عنوان شخصي برپا دارد. ، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسئله 2: اگر روزه دار عصر غروب كند ، بايد روزه را تمام كند و اگر قبل از ظهر مسافرت كند ، وقتي روزه اش به حد مجاز رسيد ، غذا مي خورد و اگر زودتر افطار كند ، او را مي بخشد. اجباري است

موضوع 3: اگر مسافري قبل از ظهر به محل تولد خود برسد يا به محلي برسد كه مي خواهد ده روز در آنجا بماند ، اگر كاري را كه موجب بطلان روزه است انجام نداده است ، بايد روزه بگيرد در آن روز.

مسئله 4: اگر مسافر بعد از ظهر برسد يا به جايي برسد كه مي خواهد ده روز در آنجا بماند ، لازم نيست در آن روز روزه بگيرد.

قطعنامه هايي درباره روزه داري مسافران از ديدگاه ولي فقيه

trave مسافري كه در سفر دو ركعتي لازم است چهار ركعت نماز بخواند ، نبايد روزه بگيرد. و مسافري كه نماز خود را تمام مي كند ، مانند سفر با كار يا مسافرت با سفر گناه ، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسافرت در ماه رمضان مشكلي نيست ، اما اگر بخواهيد از روزه داري فرار كنيد كلان است.

١٧١٦ اگر شخصي غير از روزه ماه رمضان ملزم به روزه باشد ، آن روز به طور اجباري سفر نكرده است و اگر در سفر است ، بايد قصد داشته باشد ده روز در جايي بماند و در آن روز روزه بگيرد. اما اگر رأي داده باشد. اگر روز خاصي روزه بگيرد ، مي تواند در آن روز مسافرت كند.

١٧١٧ اگر نذر كند كه روزه بگيرد و تاريخي تعيين نكند ، ديگر نمي تواند سفر كند. اما اگر سوگند ياد كند كه در سفر روز خاصي را روزه بگيرد ، بايد آن را در سفر به جا آورد. همچنين اگر قول دهد كه در يك روز خاص روزه بگيرد ، چه مسافر باشد و چه نباشد ، بايد در آن روز روزه بگيرد با اينكه مسافر است.

١٧١٨ مسافر براي درخواست نياز مي تواند روزه توصيه شده سه روزه را در مدينه مشاهده كند.

١٧١٩ كسي كه نمي داند روزه مسافر باطل است ، اگر در سفر روزه بگيرد و در ميانه روز موضوع را بفهمد ، روزه لغو مي شود و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحيح است.

١٧٢٠ اگر فراموش كند مسافر است يا روزه مسافر باطل است و هنگام مسافرت روزه دارد ، روزه باطل است.

١٧٢١ اگر روزه بعد از ظهر مسافرت كند ، بايد روزه را تمام كند و اگر قبل از ظهر مسافرت كند ، وقتي به حد مجاز مي رسد ، يعني ديوار را نمي بيند و اذان مي گويد ، بايد روزه بگيرد. باطل مي شود و اگر از قبل روزه را لغو كند ، كفاره به عنوان معيار لازم است.

١٧٢٢ اگر مسافر قبل از ظهر به زادگاهش برسد يا به جايي برسد كه مي خواهد ده روز در آن بماند ، اگر كاري نكرده است كه روزه را باطل مي كند ، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر اين كار را انجام دهد ، روز روزه است براي او اجباري است.

١٧٢٣ اگر مسافري بعد از ظهر وارد شود يا به محلي برسد كه مي خواهد ده روز در آنجا بماند ، نبايد در آن روز روزه بگيرد.

١٧٢٤ مسافر و شخصي كه بهانه روزه گرفتن است ، مكروه اين است كه در ماه رمضان رابطه جنسي برقرار كند و از خوردن و آشاميدن كاملاً راضي باشد.

قوانين مسافر روزه دار از نظر سيد علي حسيني سيستاني آيت الله

شماره 1683: مسافري كه در سفر دو ركعتي نماز چهار ركعت بخواند نبايد روزه بگيرد. و مسافري كه دعاي خود را ادا مي كند ، مانند شخصي كه مسافرت كرده يا سفر خود را از طريق گناه انجام داده است ، بايد در سفر روزه بگيرد.

شماره 1684: مسافرت در ماه رمضان مشكلي ندارد ، اما مسافرت براي فرار از روزه داري كلان است. مسافرت در ماه رمضان نيز مطلق است ، اگر نه براي حج و عمره يا ضرورت.

مسئله 1685: اگر روزه دار غير از ماه رمضان مجبور شود براي روزه خاصي روزه بگيرد ، اگر اجاره واجب باشد يا مانند آن ، يا اگر روز سوم اعتكاف باشد ، ممكن است در آن روز سفر نكند. ، و اگر در سفر است ، ترجيحاً بايد ده روز در جايي باشد و در آن روز روزه بگيرد. اما اگر روزه آن روز لزوماً با رأي باشد ، به نظر مي رسد مسافرت در آن روز حلال است و ماندن در آن اجباري نيست ، اگر چه بهتر است تا زمان اجبار سفر نكنيد و اگر چنين است ، مسافرت ، قصد ماندن دارد. اما اگر به عهد و پيمان ملزم شده باشد – طبق اقدامات واجب – ديگر مجبور به مسافرت نيست و اگر مسافرت است بايد قصد ماندن داشته باشد.

مسأله 1686: اگر كسي نذر كند كه مستحب شود و روزي را مشخص نكند ، در سفر نمي تواند اين كار را انجام دهد ، اما اگر سوگند ياد كند كه روز معيني از سفر روزه مي گيرد ، بايد در طول سفر اين كار را انجام دهد. . علاوه بر اين ، اگر سوگند ياد كند كه در يك روز خاص روزه بگيرد ، چه مسافر باشد و چه نباشد ، بايد در آن روز روزه بگيرد ، حتي اگر مسافر باشد.

شماره 1687. يك مسافر مي تواند روزه اي را در موستان بخواند كه ممكن است در مدينه سه روز طول بكشد و معيار اين است كه اين سه روز بايد در روزهاي چهارشنبه ، پنجشنبه و جمعه باشد.

شماره 1688: كسى كه نمى داند روزه مسافر باطل است ، اگر هنگام مسافرت روزه باشد و در وسط روز موضوع را بداند ، روزه لغو مي شود و تا مغرب روزه او خواهد بود. معتبر.

مسأله 1689: اگر كسي فراموش كند كه مسافر است يا فراموش مي كند روزه مسافر باطل است و در سفر روزه است ، روزه به عنوان معياري خالي مي ماند.

مسئله 1690: اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت كند ، به عنوان معيار ، بايد روزه را تمام كند ، در اين صورت انجام آن لازم نيست ، و اگر قبل از ظهر مسافرت كند ، به عنوان احتياط ، نمي تواند روزه بگيرد. روز او بايد روزه بگيرد ، خصوصاً اگر قصد مسافرت شبانه را دارد. در هر صورت ، او نبايد در انجام كاري كه روزه را باطل مي كند قبل از رسيدن به حد ، مشكلي داشته باشد. در غير اين صورت ، بخشش لازم مي شود.

مسئله 1691: اگر مسافري در ماه رمضان ، قبل از فجر يا هنگام روزه داري مسافرت كند ، اگر قبل از ظهر به كشورش برسد ، يا اگر به مكاني كه مي خواهد ده روز بماند برسد ، اگر اين كار را انجام ندهد. ، بايد در آن روز روزه بگيرد و در اين صورت قضا ندارد. و اگر چنين كرد ، روزه گرفتن آن روز واجب نيست و بايد توسط او تمام شود.

شماره 1692: اگر مسافري غروب به وطن خود برسد ، يا به مكاني كه مي خواهد ده روز در آنجا بماند برسد ، روزه باطل است و بايد اين كار را جبران كند.

1693. عاليه مسافر و شخصي كه بهانه روزه گرفتن است اين است كه در روز ماه رمضان رابطه برقرار كند و از خوردن و آشاميدن كاملاً راضي باشد.

روزه داري مسافر از نظر آيت الله مكارم شيرازي

مسأله 439: مسافري كه در سفر بايد چهار ركعت نماز بخواند ، دو ركعت ، نمي تواند در آن سفر روزه بگيرد. اما به همين دليل است كه بايد تمام شود و مسافري كه نماز خود را تمام كند. مانند شخصي كه شغلي براي سفر دارد ، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسئله 440: اگر روزه دار غروب سفر كند ، بايد روزه را تمام كند و صحيح است.

مسئله 441: اگر روزه دار قبل از ظهر سفر كند ، وقتي به “حد ترشح” برسد؛ يعني وقتي به جايي مي رسد كه صداي اذان در شهر را نمي شنود و وقتي مردم آنجا او را نمي بينند ، بايد روزه خود را كنار بگذارد و اگر قبل از آن افطار كند ، سپس بايد او را اخراج كرد.

شماره 442: مسافرت در ماه رمضان مشكلي ندارد ، اما اگر بخواهيد از روزه فرار كنيد ، يك كار كلان است.

مسئله 443: اگر مسافر قبل از ظهر به زادگاه خود برسد يا به محلي برسد كه مي خواهد ده روز در آنجا بماند ، اگر كاري انجام نداده باشد كه روزه را باطل كند تا آن زمان ، بايد در آن روز روزه بگيرد و اگر تمام شود ، بعدا قضاوت شود.

مسئله 444: اگر مسافر عصر يا ده روز به محل زندگي خود برسد ، در آن روز روزه لازم نخواهد بود و پس از آن غرامت دريافت مي شود.